... برای دیدن اندازه اصلی، بر روی تصویر تلیک نمایید ...
ساده‌زیستی خصوصیت دائمى وحید بود. طوری تربیتش کرده بودند که به دیگران فکر کند و مردم را فراموش نکند و خودش را سختی دهد تا در درد‌های آن‌ها شریک باشد. وقتی دید مادر خیار نوبرانه خریده است، گفت این که درست نیست ما خیار دانه‌ای ۵ قران بخوریم و بعضی‌ها نداشته باشند... . یک خیار را برداشت و چهار تکه کرد و به هر نفر یک تکه‌اش را داد. (براساس کتاب «دیالمه»، ص ۲۳)
دوره‌ی دبستان را در مدرسه‌ی خصوصی فرهاد سپری کرد و دوره‌ی متوسطه را در رشته‌ی طبیعی در دبیرستان هدف ۱ گذراند. مطالعه‌ی کتاب‌های تاریخ و ادبیات و پس از آن، تلاش‌های فکری و اعتقادی او برای فهم اسلام باعث شد در رشد فکری و شخصیتی از همسالانش پیشی بگیرد.
در دوره‌ی دبیرستان، همگام با فعالیت‌های مرسوم تحصیلی، از محضر مدرسین حوزه‌ی علمیه – اساتیدی همچون آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی، آیت‌الله جعفر سبحانی و شهید مطهری- بهره جست.
پس از پایان دوره‌ی دبیرستان، در سال ۱۳۵۲ در رشته‌ی پزشکی دانشگاه مشهد قبول شد؛ نقطه‌ی عطف زندگی ۲۷ ساله‌اش که می‌توان آن را آغاز هجرت وحید به سوی تکلیف دانست.
شخصیت وحید در این مسیر طوری شکل گرفته بود که به ادای تکلیف بیش از هر چیز دیگر می‌اندیشید و این امر در جوانان آن روزگار به ندرت یافت می‌شد.
یک سال بعد، وقتی به دلیل فعالیت‌های سیاسی علیه رژیم پهلوی از ادامه‌ی تحصیل در رشته‌ی پزشکی محروم شد، به تحصیل در رشته‌ی داروسازی دانشگاه مشهد پرداخت؛ در حالی که همچنان استوار و مقاوم به هدف بزرگش می‌اندیشید...
