در ۴ اردیبهشت ۱۳۳۳ (۲۰شعبان ۱۳۷۳) اولین فرزند خانواده ی دیالمه
در تهران چشم به جهان گشود.
عبدالحمید (وحید) در خانواده ای معتقد و مذهبی پرورش یافت؛
مادرش از خانواده ای اصیل و نوه ی آیت الله افجه ای بود و پدر رئیس بیمارستان ارتش.
هوش و ذکاوت، ایثار و محبت، ساده زیستی و نوع دوستی، درایت و مدیریت و ابتکار میراثی بود که وحید از پرورش در چنین خانواده ای تحصیل کرد؛ خانواده ای که دغدغه شان برداشتن باری از دوش مردم رنج کشیده بود، معتقد به فهم حقایق دین و مکتبشان بودند و به باور هایشان، با شجاعت تمام و بدون ملاحظه ی خوشایند این و آن، عمل می کردند. وحید در چنین خانواده ای رشد یافت و خود الگو و مرشد خواهرانش شد...
طبقه بندی موضوعی
بایگانی
- دی ۱۳۹۶ (۱۰)
- آبان ۱۳۹۶ (۲)
- مرداد ۱۳۹۶ (۵)
- تیر ۱۳۹۶ (۵)
- خرداد ۱۳۹۶ (۲)
- فروردين ۱۳۹۶ (۵)
- بهمن ۱۳۹۵ (۱۲)
- دی ۱۳۹۵ (۴)
... برای دیدن اندازه اصلی، بر روی تصویر تلیک نمایید ...
حجت الاسلام پناهیان: «بنده کماکان الگوی جدیدی برای یک دانشجوی دین‌شناس و عالم دینی شناس، پیدا نکرده‌ام، و همان الگویی را که بارها اعلام کرده‌ام در اینجا نیز برای شما معرفی می‌کنم؛ یعنی «شهید دیالمه». ایشان می‌توانست عالم خوب را از عالم بد تشخیص دهد و بین علمایی که مشهور بودند علمای خوب انقلابی را تفکیک می‌کرد و قدرت و فهم این کار را داشت.»
حجت الاسلام پناهیان: «بنده کماکان الگوی جدیدی برای یک دانشجوی دین‌شناس و عالم دینی شناس، پیدا نکرده‌ام، و همان الگویی را که بارها اعلام کرده‌ام در اینجا نیز برای شما معرفی می‌کنم؛ یعنی «شهید دیالمه». ایشان می‌توانست عالم خوب را از عالم بد تشخیص دهد و بین علمایی که مشهور بودند علمای خوب انقلابی را تفکیک می‌کرد و قدرت و فهم این کار را داشت، لذا خیلی محکم اعتراض می‌کرد که «چرا به فلان عالم، آیت‌الله می‌گویید؟! او معلوماتش در حد یک آیت‌الله نیست».
شهید دیالمه یک دانشجو بود و هنوز مدرک تحصیلی‌اش را هم نگرفته بود. امروز دانشجویانی که در چنین شرایطی هستند بعضاً هنوز خودشان را مسئول نمی‌دانند که مستقل باشند و روی پای خودشان بایستند و برای خودشان تصمیم بگیرند، چه رسد به اینکه برای جامعۀ خودشان تصمیم بگیرند. اما شهید دیالمه، دانشجویی بود که منِ طلبه به او افتخار می‌کنم و دوست دارم به او تأسی کنم. هنوز شیفتۀ سخنان او هستم و می‌گویم: «خدایا! وقتی به یک جوان این‌قدر فهم و بصیرت می‌دهی، چه غوغایی می‌کند!»
شهید دیالمه مدعی این هم نبود که طلبه یا عالم دینی است، بلکه با مطالعه و فهم خودش به اینجا رسیده بود. ولی نوارهای سخنرانی‌های او بعد از سی سال، هنوز قابل استفاده است. به تعبیری می‌توان گفت او یک دانشجوی علوم اسلامی در حوزۀ دانشگاهیان بود، هرچند آن‌موقع هنوز چنین حوزه‌ای در دانشگاه‌ها تأسیس نشده بود.
امیدوارم شما در این فضا، نیروها و دانشجویان دانشمندی باشید که دست‌تان از معارف دینی پُر باشد و بتوانید با این معارف دینی، قدرت جامعۀ دینی خودتان را استحکام ببخشید و سلامت خودتان را تضمین کنید.»